دیروز صبح خانه تکانی و ناهار درست کردن حسابی خسته ام کرده بود. عصر هم خواستم دخترم را ببرم خرید عید که دیدم ناز میکند. تو را به خدا چه زمانه ای شده. به جای انکه برای خرید و گشت و گذار خوشحال شوند. من هم گفتم حالا که این طور شد به خودم جایزه میدهم و میروم افتتاحیه جشن تصویر سال.
سالخا می اید و میرود و این نمایشگاه از عکس ها برگزار میشود و من هم گاهی میروم و عکس ها را تماشا میکنم اما فقط این بار بود که به این نکته نوجه کردم ان هم وقتی اقای صمدیان اشاره کرد. هدف ثبت تاریخ ایران است در تصویر و چقدر کار مهم و با ارزشی ست این کار. عکس ها دروغ نخواهند گفت
در مراسم افتتاحیه فیلمی مستند پخش شد که برای اولین بار روی پرده می رفت. اقای بهمن کیارستمی نام ان را سوهانک گذاشته بود. همان طعم گیلاس بود که کیارستمی ان را تمرینی ساخته بود.و خودش نقش اقای بدیعی را بازی می کرد. تماشایش لذت بخش بود. مدت طولانی مرد بزرگ سینمای ایران را بر پرده تماشا کردیم. سرحال و سرشار از انرژی مثبت به خانه برگشتم.
بابای بچه ها عصبانی که چرا رفته ام. از وقتی پسرم کنکور دارد گردش و تفریح تعطیل شده.قبل از ان همیشه من برنامه ریزی می کردم. حالا که ماشین دارم که اصلا از جایش تکان نمیخورد. خودتان بروید خودتان بروید ما هم خودمان میرویم چه جای عصبانیت؟ وقتی یک عمر است روی کاناپه دراز می کشد و سقف را تماشا میکند.
دخترک را بردم برای خرید. برگشتنه به هر دوی ما خیلی خوش گذشته بود. ما از شادی های کوچولو یک دنیا خوشحال میشویم.