زن جوان بلغاری که بار همه ی مشکلات زندگی بر دوش اوست. پیش از تیتراژ فیلم ، همسر جوانش از او میخواهد که با هم مشروب بخورند اما او پاسخ می دهد : تنها چیزی که می خواهد زنده نبودن است.
ایرنه تلخ شده. زندگی او را تلخ کرده. به فکر خرج و دخل زندگی ست. شوهر بی مسئولیت و خواهر پر دردسری که با آنها زندگی میکند. در حیاط خانه شان چاه زغال سنگ دارند. از عجایب زندگی این مردم برای بیننده است.
دولت که خبر دار میشود درب چاله زغال را میبندد اما پیش از آن چاله ی زغال سنگ بر سر شوهرش فرو میریزد و مرد پاهایش را از دست میدهد. و ایرنه فکر میکند کار همسایه است و از او متنفر میشود. اما بعد از او عسل میگیرد برای فروش و آشتی میکنند. هرچند در این کار موفق نیست. حتی در کار رستوران هم موفق نمیشود و بالاخره تصمیم به اجاره رحمتش به زوج نابارور میشود. اما پس از تشکیل جنین با والدین اصلی سر ناسازگاری میگذارد. ناسازگاری که از مشکلات شخصیتی اش ناشی میشود.
پی نوشت: فیلمهای جشنواره جهانی فیلم فجر که پارسال دیدم را در ورق کوتاه و مختصر نوشته بودم به ترتیب وارد وبلاگ خواهم کرد.
امسال به خاطر کرونا برگزار نشد. آینده هم معلوم نیست که چه بشود
