میرزا بنویس

در دورهمی داستانی ما، همان که تعدادی خانم با هم تشکیلش داه‌ایم و البته چند تا آقا هم هستند که گاه گاهی می آیند،‌خانمی هست که دبیر جلسات داستانخوانی و نقد یکی دیگر از فرهنگسرا هاست و تا حالا چندین و چندتا کتاب نوشته. آنقدر که اگر روی هم بگذاریمش از فرهنگنامه بریتانیکا هم قطورتر میشود. تمام کتابهایش داستان زندگی شهدای جنگ تحمیلی‌است. به گمانم از این راه کسب درآمد می‌کند. آنوقت خودش مدام در کلاس از تخیل و نبوغ در نوشتن حرف میزند. در حالیکه همیشه قلم و کاغذ به دست در حال مصاحبه با آشناها و بستگان شهیدان است. گاهی حس میکنم خودش هم از این نوع نگارش خسته شده اما خب دبیر کانون است دیگر. هر چند به صرف هم عقیده نبودن یا هم سلیقه نبودن نباید کار و زحمت کسی را تضعیف کرد. بالاخره شخصیتهای مختلف می‌توانند برای گروه‌ها و دسته‌های متفاوتی از مردم مهم و ارزشمند باشند و باید برای همه گروه‌ها و دسته‌ها کار کرد.