از درون خود

بچه های کانون ما فکر می‌کنند که هر کس هرچه می‌نویسد_نویسنده کتاب_  دقیقا خودش را نوشته و روی کاغذ آورده. نمیدانم شاید هم درست است شاید هم نه. اما اینکه نویسنده‌ای فکراولیه‌ای را تبدیل به داستان کند و به جای شخصیتهای آن باز هم خودش را بنشاند ، وجود دارد. جایی خواندم که داستایوفسکی همیشه شخصیتهایی با خلق و خوی خودش را بوجود می‌اورده.

 در کتاب "به انتخاب مترجم" که نوشته و گرد آوری آقای احمد اخوت است. جایی ایشان نوشته‌اند که نویسنده‌ها اول از همه باید از دست خودشان رها شوند. نه فقط نویسنده‌ها بلکه نقاشها و مجسمه‌سازها و برخی دیگر از هنرمندان هم همینطورند فقط آهنگسازها از این موضوع استثنا هستند. هر چند به گمان من آهنگساز هم میتواند  با ساخت یک قطعه درون خودش را نشان بدهد ولی شاید راحت شدن از دست درونیات خود آنچنان درموردشان صدق نکند.