دزد د_ی_ی_و_س

بابا همیشه اسم دزد را با صفت د_ی_و_س همراه میکرد.  اولین بار هم وقتی این را از دهانش شنیدم  که یک روز صبح جمعه از خواب برخاستیم و دیدیم آقای  دزد لاستیک های عقب هیلمن بژ رنگ خوشگلمان را باز کرده و برده و لطف کرده جایشان  در دو طرف ماشین چند تایی آجر روی هم چیده. اواسط دهه شصت. 

 هنوز هم درست و حسابی نمیدانم این صفت چه معنی میدهد ولی همیشه ناخودآگاه همراه کلمه دزد در ذهنم تکرار میشود. چه آن زمان که معنی دزد برایمان چیزی بود در حد آنچه فاژین پیر در داستان چارلز دیکنز به الیور تویست بی پدر و مادر  یاد میداد تا همراه آن یکی نخاله ها شود و همکارشان شود چه این زمانه که دزدی شکل و شمایلهای متفاوتی پیدا کرده  چه از آن ظاهرالصلاح هایی که جیب مملکت را خالی میکنند و ... چه آنهایی که دزدی مجازی شده است کسب و کارشان،‌نان شب‌شان و شاید هم نقل دم دستشان.همه‌شان سزاوار این صفتند.

امروز صبح که بیرون رفتم در کوچه مان ماشینی دیدم که از عقب روی آجر قرار گرفته بود. امیدوارم کار دزد د.... نباشد و مثلا صاحب ماشین قصد تعمیرات روی آن را داشته باشد.