فیلمهای دادگاهی

دقیقا چند روز قبل از آغاز آن بلوای دوازده روزه، سینماتک موزه هنرهای معاصر برنامه‌ای را شروع کرد برای نمایش فیلمهای دادگاهی. اولی آن هم تشریح یک قتل اتوپره‌مینجر بود. من برای تماشا رفتم. در این فیلم زنی که نقش آن را لی‌رمیک بازی میکرد مورد تجاوز قرار گرفته و همسرش، متجاوز را به قتل رسانده بود. فیلم  بیشتر دادگاهی  را دنبال میکرد که به پرونده همسر می‌پرداخت. در سخنرانی پایانی خیلی زیر پوستی حرف از ماجرای مرحومه الهه حسین نژاد هم پیش آمد. ولی نباید می‌آمد! در این فیلم لی‌رمیک حد اعلی لوندی و عشوه‌گری زنانه را دارد و اصلا به عقل سلیم  جور در نمی‌آید با سبک و سیاقی که زنان و دختران ایرانی در آن رشد یافته و بزرگ شده‌اند مقایسه و مطرح گردد. مگر از طرف یک مغز پوسیده.

 خلاصه که این هفته فیلم دوم این سری به نمایش گذاشته شد با عنوان هیئت منصفه شماره 2. این یکی را با دخترم به تماشا نشستم. البته برایش خسته کننده بود. هر چند من بدم نیامد. ما نسلی هستیم که با فیلمهای پوآرو و مارپل و کارآگاه کاستر و دِرِک و شرلوک هولمز جرمی‌برت و هزار یک پلیس و کارآگاه دیگر بزرگ شده‌ایم.

 فیلم سوم احتمالا دادگاه نورنبرگ باشد که خیلی طولانیست و من هم ندیده‌امش.