زخم زن یا زخمِ زن

زخم زن (‌به سکون میم ) نام کتاب خانم هانیه کسایی فر است که در دومین هفته جلسه کتابخوانی ثالث به آن پرداخته شد. جلسه اول را نتوانستم بروم چون ساعت جلسه را نیم ساعت عقب کشیدند. حالا دیگر هوا خیلی زود تاریک میشود. وقتی میگویند شروع جلسه‌ای ساعت شش، یعنی تا همه جمع شوند میشود شش و نیم ولی وقتی بشود شروع ششو نیم آنوقت دیگر هفت آغاز خواهد شد. البته برای شاغلها و مجردها که اشکالی ندارد.

اما دومین  دورهمی راهماهنگ کردم بروم ببینم چه خبر است. جلسه خیلی با مزه بود. تعداد هم سن من فقط چهار نفر بود و مابقی بسیار جوان. گفتگو کاملا آزاد و راحت جوری که جلسه تقریبا تماما به دعوا و بحث آنها پیرامون نحوه نقد کردن گذشت. من فقط نگاهشان میکردم و در دلم از تماشای یک جمع بیش از حد برونگرا تعجب میکردم. البته کنار دست من یک دختر بسیار جوان نشسته بود که او هم ساکت و سربزیر بود و اصلاهم صحبت نکرد. حالا باز من چندتا جمله درباره اینکه چرا کتاب را دوست ندارم حرف زدم. شگفتانه جلسه حضور خود خانم نویسنده به صورت ناشناس در جلسه بود که فقط آقای مجری آن را میدانست. کار جالبی نبود چون تقریبا همه متفقالقول بر مزخرف بودن کتاب تاکید داشتند و وقتی ماجرا لو رفت فضا وارد جریان متفاوتی شد که خیلی بامزه بود. خانم کساییفر صبورانه همه چیز را تماشا کرد.

پرحرف های جلسه شان چند تا دوست بودن که همه چیز دست خودشان میچرخید و خودی خودشان بودند. 

خلاصه که فضایش به درد من نمیخورد. من باید بروم درمیان همان هم سن و سالهای خودم در اعضای گلستان. 

 ولی حیف که جلسه کلیما را شرکت نکردم.

دعواهاشان به کانال تلگرامی هم کشید و ادامه پیدا کرد. یعنی چقدر اینها بیکارند؟!

اما کتاب زخم زن ماجرای خانوادگی زنیست که از گربه متنفر است شوهرش هم از پرنده متنفر است. اما زوج خوبی هستند. ما با فک و فامیل زن آشنا میشویم. نکته‌ی ماجرا به دنیا آمدن یک جوجه در بغل زن و زیر لباسش است وقتی تخم را پنهان کرده. جوجه از خون زن تغذیه میکند. ریتم بسیار بسیار تند بود و جملات بسیار معمولی. انقدر فعل‌ها پشت سر هم آمده بود که آدم را خسته و دلزده میکرد. ریتم و تمپو بالا و البته به درد نخور. این تمپو از آموزشهای تازه‌ام است. اگر جور دیگری مینوشت مطمئنم محتوا جاذبه داشت. آخر عاقبت زن و همسرش اختلاف و دعوا و خیانت بود.