از "زندگی و فیلمهای من" ژان رنوار

در هند آدم به کسانی بر میخورد که بی هیچ دلیلی همدیگر را عاشقانه دوست دارند.  یاری به یاری سر می کشد. آرام به اتاقی میرود که دوست در آن خفته. بی هیچ حرف بر کف اتاق چمباتمه میزند. و ساعاتی از زندگی دوست خود را نظاره میکند و در پایان بر میخیزد و می رود و از این دیدار جان می گیرد.